Πηγή: www.neopolis.gr
Ένας από τους πιο ισχυρούς κατευθυντήριους παράγοντες για κάθε άνθρωπο είναι το συναίσθημα . Το συναίσθημα λειτουργεί τόσο στην αύξηση της πιθανότητας της δράσης, όσο και στην αύξηση της έντασης ή της συχνότητας της αναφερθείσας δράσης . Συχνά αναφερόμαστε στο πάθος . Αντιλαμβανόμαστε ότι παθιαζόμαστε με κάθε δοθέν θέμα, που μας βοηθά να συγκεντρωθούμε στο εκάστοτε θεματικό αντικείμενο εντονότερα καθώς και για μεγαλύτερη διάρκεια .
Το πάθος όμως, αυτό καθ’ αυτό έχει διαφορετικά υποσκάπτοντα συναισθήματα που του επιτρέπουν να μας παρακινεί και να μας ωθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο . Ένας κανονικός άνθρωπος μπορεί μεν να μην είναι ικανός να μετακινήσει ένα βουνό, αλλά ένας παθιασμένος άνθρωπος θα βρει έναν τρόπο να το επιτύχει .Το πάθος μας ωθεί με τον τρόπο του, επειδή το ίδιο είναι γεμάτο από συναισθήματα . Το πάθος στοχεύει, έτσι ώστε πραγματικά να πιστεύεις ότι έχεις έναν σκοπό , που η θεματική του κατηγορία ( το περιεχόμενό του δηλαδή ) πρέπει να εκμαιεύει μια δυνατή συναισθηματική ανταπόκριση . Ανεξάρτητα από το αν θα είναι ενθουσιασμός, λύπη ή θυμός, το μοναδικό εργαλείο που θα επιτύχει τον μέγιστο δυναμισμό είναι η επιθετικότητα .
Η ελεγχόμενη και συσσωρευμένη επιθετικότητα είναι το κλειδί για κάθε επιτυχημένη προσπάθεια . Είτε πρόκειται για την προσωπική σου ζωή είτε για την επαγγελματική, χωρίς το πάθος δε θα καταφέρεις να ανταπεξέλθεις στον ανταγωνισμό – και ο ανταγωνισμός θα υπάρχει πάντοτε . Είτε το ομολογείς είτε όχι, είναι γεγονός πως είμαστε προγραμματισμένοι εκ φύσεως να συναγωνιζόμαστε και να υπερβαίνουμε τους υπολοίπους .
Είμαστε δημιουργημένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε όχι μόνο να κάνουμε τα πάντα για να επιβιώσουμε, αλλά και ότι είναι απαραίτητο για να ακμάζουμε και να νικάμε . Είναι άλλωστε γεγονός, πως η φύση μας ενσταλλάζει την βαθιά επιθυμία της επιβίωσης, ενώ οι υπάρχουσες κοινωνικές δομές μας μας εμπνέουν την ανάγκη να υπερβούμε τον πλησίον μας . Όπως και να’ χει, ως ανθρώπινα όντα, πρέπει να επιβιώνουνε, να συναγωνιζόμαστε, να μαχόμαστε και για να θρέψουμε την ικανοποίηση μας, πρέπει να νικάμε . Χωρίς την επιθετικότητα, αυτό είναι αδύνατο . Υπάρχουν διαφορετικοί τύπο επιθετικότητας, αυτή που αναφέρομαι εν προκειμένω δεν είναι το είδος της καθαρά ορμώμενης από συναισθήματα επιθετικότητας . Ενώ εμείς οι ίδιοι ανήκουμε στο ζωϊκό βασίλειο, δεν είμαστε σαν κάθε άλλο ζώο . Είμαστε τα εξυπνότερα πλάσματα στον πλανήτη . Μας δόθηκε η ικανότητα να είμαστε οι κύριοι των συναισθημάτων μας, εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα ζωντανά όντα στον κόσμο μας .
Μπορούμε να αποφασίσουμε εάν επιθυμούμε να επέμβουμε σε ένα συναίσθημα και εάν επιθυμούμε να ακολουθήσουμε ένα σχέδιο δράσης . Δεν μπορούμε να πούμε πως παραμένουμε ανεπηρέαστοι από τα συναισθήματα, προφανώς και όχι . Εξ’ ορισμού, τα συναισθήματα πρέπει να μας επηρεάζουν . Όμως, ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζουμε να δράσουμε έναντι αυτών των εξαγόμενων συναισθημάτων, είναι η έκφρασή τους . Η ελεγχόμενη και μεθοδική επιθετικότητα είναι κάτι που τα άλλα είδη δεν έχουν την ικανότητα να επιτύχουν . Δεν είναι επ’ ουδενί εύκολο να ελεγχθεί, αλλά εάν γίνει σωστά τότε αποτελεί ένα όπλο που όμοιό του δεν υπάρχει .
Υπάρχουν δύο κύρια πλεονεκτήματα που παρέχει η επιθετικότητα : Πρώτον, επιτρέπει τη συνεχή ανανέωση των κινήτρων μας και δεύτερον, λόγω του ότι επικεντρώνεται προς τα έξω, εκίνοι που εκτίθενται στην επιθετικότητα θα αντιδράσουν σ’ αυτήν – μια αντίδραση που είναι συχνά προβλεπόμενη όσο και αυτοκαταστροφική . Όταν φυσικά εννοώ πως πρέπει να είσαι επιθετικός όταν συναναστρέφεσαι τους γύρω σου, δεν εννοώ πως πρέπει να είσαι βίαιος απέναντί τους .
