Γιατί οι εργατικοί και αποτελεσματικοί υπάλληλοι καταλήγουν με όλο και περισσότερες αναθέσεις εις βάρος της ποιότητας της εργασίας τους.
Λένε πως «αν θες να γίνει κάτι, ανάθεσέ το στον πιο πολυάσχολο». Είναι φυσικό, αφού εκείνος δεν είναι ο άνθρωπος που έχει καιρό για χάσιμο, είναι μάλλον ευσυνείδητος και δεν ψάχνει τρόπο να χασομερήσει.
Όμως αναφέρει στο blog της η Laura Vanderkam, συγγραφέας βιβλίων management και παραγωγικότητας, εκείνοι που έχουν πολλή δουλειά είναι το πιθανότερο να δεχτούν να αναλάβουν ακόμη περισσότερη. Μάλιστα σε αυτή την κατηγορία βρίσκει κανείς περισσότερους γονείς, με υποχρεώσεις εκτός δουλειάς, που θα ήταν δικαιολογημένοι αν έκαναν το αντίθετο.
Ο καλός ζογκλέρ
Η Vanderkam πιστεύει πως η αξιοπιστία και η συνέπεια είναι βασικό χαρακτηριστικό των πολυάσχολων επειδή εκείνοι σκέφτονται ήδη με όρους πρότζεκτ μάνατζερ. Ξέρουν και μπορούν να υπολογίσουν πόση ώρα θα πάρει το ένα πρότζεκτ, τι προϋποθέσεις έχει, τι βήματα περιλαμβάνει, τι προβλήματα μπορεί να ανακύψουν κ.ο.κ. Σαν καλοί ζογκλέρ, δεν θα ρίξουν κάτω καμία μπάλα και, όσο εξασκούνται, μπορούν να προσθέτουν μερικές ακόμα. Αν μπορείς με έξι μπάλες, εύκολα πας στις επτά.
Ωστόσο υπάρχει και ένα όριο πέρα από το οποίο οι μπάλες είναι πάρα πολλές. Ο ευσυνείδητος θέλει να αναλάβει και άλλα, όμως ο όγκος ξεπερνά και τις δυνατότητες και το χρόνο του με αποτέλεσμα τη συνολική πτώση της ποιότητας. Σπάνια είναι μία η μπάλα που πέφτει. Συνήθως τις μαζεύεις όλες μαζί από το πάτωμα.
