Η διαχείριση της συλλογικής μνήμης και η πρόσληψη της ιστορίας από τις νεότερες γενιές που έχουν απόσταση – τόσο χρονική όσο και συναισθηματική – από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα απασχολεί τα τελευταία χρόνια την επιστημονική κοινότητα, καθώς και τον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Το ζήτημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα στην Ελλάδα ειδικά για περιόδους όπως της Γερμανικής κατοχής. Καθώς η σύνδεση των νεότερων γενεών με τις δεκαετίες του ‘40 και του ‘50 φθίνει προκύπτει το ερώτημα πώς μπορεί να καλυφθεί το κενό πίσω από τον χρόνο για να μεταφερθεί η Ιστορία στις νέες γενιές είναι ο θέμα θα απασχολήσει το συνέδριο που είναι ανοιχτό στο κοινό και διοργανώνουν το Κολλέγιο Ανατόλια και το Γερμανικό Προξενείο της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη στη βιβλιοθήκη Bissell του ACT, τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019 (10:00 – 17:00). Η Κατοχή ως καταλύτης της Ιστορίας στη Βόρεια Ελλάδα, ο σχεδιασμός των μνημείων, το ερώτημα αν η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να υποκαταστήσει τη βιωματική εμπειρία, θα αναλυθούν σε τρεις ενότητες με τη συμμετοχή διαπρεπών ακαδημαϊκών και επιστημόνων από την Ελλάδα και τη Γερμανία.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941- 1944) ο γερμανικός στρατός κατέλαβε το Κολλέγιο Ανατόλια και το χρησιμοποίησε ως έδρα του Γενικού του Επιτελείου για τα Βαλκάνια. Στο κτιριακό σύμπλεγμα του Κολλεγίου, που τότε συμπεριελάμβανε και τη διπλανή έκταση του σημερινού ΚΕΠΕΠ Άγιος Δημήτριος, προσήλθε ο στρατηγός Τσολάκογλου για να υπογράψει τη συμφωνία συνθηκολόγησης και παράδοσης του ελληνικού στρατού.
Στα θεμέλια του ιστορικού κτιρίου Macedonia Hall, οι Γερμανοί ξεκίνησαν την κατασκευή ενός συστήματος υπόγειων καταφυγίων. Σε αυτά ενσωμάτωσαν τέσσερα θολωτά δωμάτια. Με το πέρασμα του χρόνου, οι βαριές μεταλλικές πόρτες διαβρώθηκαν από τη σκουριά αφήνοντας ωστόσο ορατά τα ίχνη τους. Τα ίχνη αυτά δεν έμειναν μόνο στα κτίρια του εκπαιδευτικού οργανισμού αλλά και στην ιστορία των ανθρώπων του, καθώς 80 μαθητές και απόφοιτοί του εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.Για το Κολλέγιο Ανατόλια, ως χώρο μνήμης και εκπαίδευσης, η πρωτοβουλία αποτελεί έναυσμα περαιτέρω έρευνα σε θέματα διαχείρισης της συλλογικής μνήμης, υποστηρίζοντας ότι το παρελθόν είναι πάντα συνδεδεμένο με την αγωνία της διαχείρισης του παρόντος και του οραματισμού για ένα καλύτερο μέλλον.Καθώς τα γεγονότα δεν πρέπει να ξεχαστούν η σημερινή κοινωνία οφείλει να αναζητήσει τους τρόπους ώστε να διατηρήσει την παρακαταθήκη του παρελθόντος για τις μελλοντικές κοινωνίες.
Από το εξωτερικό συμμετέχουν οι: Dr. Ulrich Baumann, αναπληρωτής Διευθυντής του Foundation Memorial to the Murdered Jews of Europe, Dr. Marc Grellert καθηγητής στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Darmstadt
