Οι ερευνητές ουσιαστικά έχουν στόχο η τεχνολογία τους να επιτρέψει σε αστροναύτες να «εκτυπώνουν» κομμάτια δέρματος για να καλύπτουν πληγές ή κομμάτια οστών με τα οποία θα θεραπεύουν κατάγματα. Στην προσπάθεια υλοποίησης της ιδέας αυτής, υπήρχαν δύο βασικά προβλήματα. Το πρώτο ήταν η πιθανή έλλειψη των απαιτούμενων «συστατικών» στο διάστημα και το δεύτερο, η δυσκολία των υγρών στοιχείων να «μείνουν» εκεί που πρέπει, λόγω έλλειψης βαρύτητας.
Για την επίλυση του πρώτου προβλήματος, οι ερευνητές πρότειναν να γίνουν οι ίδιοι οι αστροναύτες, η «πηγή» αυτών των βιο-στοιχείων. Το πλάσμα του αίματος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία κυττάρων δέρματος ενώ τα βλαστοκύτταρα θα μπορούσαν να μετατραπούν σε οστά. Το δεύτερο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε αλλάζοντας την σύσταση των στοιχείων που προέρχονται από το πλάσμα, που είναι συνήθως αρκετά ρευστά. Οι ερευνητές πρόσθεσαν μεθυλοκυτταρίνη και αλγινικό άλας στο μείγμα, γεγονός που το έκανε πιο παχύρρευστο.
Παρ’ότι δεν είναι εύκολο να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας στην Γη, η ομάδα απέδειξε ότι το νέο «μελάνι» είναι σταθερό – και άρα κατάλληλο για χρήση στο διάστημα- τοποθετώντας τον 3D εκτυπωτή ανάποδα.
Πηγή: startupper.gr
